Last Article

 Εσείς έχετε πρόγραμμα, εγώ όχι. Πήγα στη πόλη που έμενα για μια ημέρα και μου φάνηκε σαν άλλος πλανήτης. Κάθε φορά προσπαθούσαν να με πείσουν περί του ύπνου και των θεωριών που είχαν. Θεωρίες, λόγια δηλαδή, για την αστικότητα και τις ανύπαρκτες τάξεις τους που ήταν προσηλωμένοι σε αυτές για να είναι οι έξυπνοι. Κι όμως όλα αυτά τα ψεύδη τα μετρώ και τους καταδικάζω. Η μαμά και η γιαγιά είναι στο κόσμο της ησυχίας που αφήνουν τη λογική για την παρουσία τους εκεί. Ο απόηχος των γεγονότων δεν είναι παρά μια θλίψη που φεύγουμε μακριά της. Ωδή στο στίχο του Γεώργιου Σεφέρη "και τρελαίνονται στα καταφύγια". Η ωδή των πιθήκων στο παράδεισο, καθώς αυτοί έτσι θεωρούν εμάς, προτιμώντας να μην αντιδρούμε. Μην αντιδράτε, έτσι προτιμούν, όμως εγώ θα πω την ωδή. Δεν αναμένω το μύθο για το δίκιο, δεν περιμένω να μάθω το δίκιο από τα γραπτά* στο μικρό τοπίο πολλά έχεις να σκεφτείς. Αυτοί που ηχούν τις σάλπιγγες για να σημάνουν κάτι μη σε μπερδεύουν, γιατί τίποτα δεν ξέρουν από την ίδια τη ζωή. Κι αν βρεις αδιάφορους σήκω και πολέμα τους μέχρι να φύγουν. Το ρυάκι δεν δρα μεθοδικά και όμως ελεύθερο υπάρχει και σχηματίζεται. Η τρέλα έρχεται να υπερνικήσει το άδικο, το κακό. Ίσως κάποτε να σκεφτείς πως τα καλά είναι στη φαντασία μας σε ένα κακό περιβάλλον και καλό είναι να μη σταματήσεις αλλά να συνεχίσεις να παλεύεις όπως πρώτα. Το τρελό όνειρό σας να μείνουν τα πάντα κρυφά απέτυχε. Από τον Αδάμ όλα υπάρχουν, και οι απειλές και οι πονηριές για να σε σκοτώσουν. Οι ζώνες ελευθερίας σας είναι ένας βραχνάς. Ένας ολόκληρος λαός εναντίον ενός πλήθους ανθρώπων του λεγόμενου λαού του Θεού. Δεν είχα να συνεννοηθώ με το πατέρα μου αλλά είχα να παλέψω με τον Στάλιν. Αυτός είναι ο πατέρας μου, Ιωσήφ Στάλιν. Το τελευταίο άρθρο ας μην αποκρύψει τη αλήθεια του γεγονότος αυτού. Γκρεμίστε τα κάστρα σας* δεν είναι τακτική η παραπλάνηση, το ψεύδος, τα λόγια τα παραπλανητικά. Πάλεψε αυτούς και τη σαθρότητά τους. Θυμάμαι τα λόγια του βιαστή εγκληματία διευθυντή ανάμεσα στην ήρα του βασανισμού μου. Αυτά είναι πως συμβιώνουμε με την απόλυτη μετριότητα από το σχολείο και τους χαρακτήρες. Ήταν αλήθεια και το αντιλήφθηκα, όμως όπου δεν υπάρχει αλλαγή γίνεται πόλεμος. Πόλεμος επί πτωμάτων που είναι τα όσα έμαθαν να συμβιώνουν. Ήταν όλο ένα απαίσιο σχέδιο. Το δημιούργησαν αυτοί που θεωρούν αγγαρεία να κρατήσουν ασφαλή τον αθώο, με τα χρονοδιαγράμματά τους αυτοί οι εγκληματίες, τα τέρατα της ανθρωπότητας πότε θα σωπάσουν; Ο παππούς με μπέρδευε και να υμνεί και εξυμνεί το σάκο με τα αρχίδια μου. Ευλογήστε τον Κύριο των κυρίων, τον Θεό των θεών. Οι άδικοι, οι βιαστές επιμένουν στην ενοχοποίηση του θύματος και σαν σκλάβοι θα μεταφερθούν αυτοί που συμμαχούν με το κακό. Μια μια τις παραβλέψεις διαλύω που βρήκα. Αυτοί που όλα θέλουν να εξηγούν ορίζοντάς τα, λησμονούν πως τα πράγματα είναι, για να κάνουν το κακό. Και κάτι ακόμη όταν ο κακός σου δείχνει το κακό είναι κακό, όχι καλό αυτό που κάνει. Πάλευε. Ο άνθρωπος ας επαφίει την τύχη μαζί με τον πόλεμο που κάνει. Θυμάμαι τον διευθυντή να μιλά για το Παπάφειο ως ένα παλάτι για τα παιδιά και πόσο τυχερά είναι όσα ζουν εκεί απαλλαγμένα από γονείς. Όμως ποτέ ο άνθρωπος δεν πρέπει να περιμένει στη θέση που του δώσαν για να τον προστατεύσουν από παιδί ή μεγαλύτερο. Αυτή είναι η ξεφτίλα τους να θέλουν να ανταλλάσσουν και να παίζουν για το κακό. Πολλές φορές τα γραφόμενα ξεγελούν. Πόλεμος μαζί τους για τη καταστροφή τους. Μην γυρνάς το βλέμμα στην αλήθεια. Μου έλεγαν το έξω είναι τρομακτικό. Αυτό αρκούσε, αυτό ήθελαν να ξέρω. Όταν με τις μπότες περπατούσα στα χώματα την ώρα που είναι τα χαράματα κατάλαβα πως δεν ισχύει. Εμείς οι άνθρωποι ξέρουμε αυτό μόνο στα σίγουρα να παλεύουμε και ας παλέψουμε για το καλό μόνοι μας. Κάποιες φορές ένιωθα και άλλοτε έως σήμερα νοιώθω πως τα παθήματα έρχονται το ένα μετά το άλλο. Δεν υπάρχει μέθοδος στην ιστορία. Τέτοια συνειδητοποίηση είχα κάνει μικρός. Είμαστε σαν όργανα του Θεού κάποιες φορές. Γύμνια και αποστροφή των στοιχημάτων για το τέλος μιας κατάστασης. Ήρθε το τέλος τους λοιπόν θα πω σε αυτούς που ζουν επάνω στη κακία.